Franck Ribéry plaatste zich woensdagavond met zijn Duitse werkgever Bayern München voor de finale van de Champions League. De dertigjarige Franse voetballer riep met zijn collega’s het grote FC Barcelona een halt toe. Daarnaast won hij met de Duitse club enkele weken geleden al met grote overmacht de nationale titel en stevent hij met het Franse nationale team af op plaatsing voor het WK 2014.
Scarface is een even ongelukkige als bijpassende bijnaam, die Ribéry al bijna zijn gehele leven ten deel valt. Hij was slechts twee jaar oud, toen hij met zijn ouders bij een ernstig verkeersongeluk betrokken raakte. In de straten van zijn geboorteplaats Boulogne-sur-Mer kwam de auto waarin het gezin verkeerde hard in botsing met een vrachtwagen. De kleine Ribéry werd letterlijk getekend voor het leven. Hij overleefde het ongeluk weliswaar, maar hield enkele omvangrijke littekens in zijn gezicht over.
De gezinssituatie van de familie Ribéry was voor het ongeluk al niet bepaald rooskleurig te noemen. Wonend in een klein flatje tussen de immigranten in Boulogne, bevalt Marie-Pierre Ribéry in de lente van 1983 van zoon Franck. Naast Franck volgen er in de loop van de jaren nog vijf kinderen. Vader Francois Ribéry werkt in de bouw en heeft de grootste moeite om het gezin te onderhouden.
Tegelijkertijd blijkt zoon Franck een begenadigd voetballer te zijn. Bij diens jeugdclub Conti Boulogne zijn de trainers het er unaniem over eens: de oudste Ribéry-telg wordt een grote. Hij verkast reeds op zijn dertiende naar het betalende Lille, exact honderd kilometer naar het oosten. Dat blijkt een brug te ver te zijn. De dan 16-jarige Ribéry heeft moeite om zich aan te passen, vertoont lastig gedrag en keert terug naar Boulogne. Hij tekent een contract bij de – op dat moment – amateurclub US Boulogne. Mede ingegeven door zijn onhandelbare karakter lijkt zijn carrière in het slop te raken.
In zijn privéleven verandert ondertussen het nodige. Ribéry wordt smoorverliefd op Wahiba, een Franse vrouw van Algerijnse afkomst. Hij krijgt een relatie met de moslima, bekeert zich tot de islam en neemt de naam Bilal Yusuf Mohammed aan. Na zijn niet bijster succesvolle verblijf bij Olympique Ales, gaat de kersverse moslim een tijdje bij zijn vader aan de slag als bouwvakker. Ribéry geeft later aan dat als zijn belangrijkste leerperiode te beschouwen.
Het blijkt tevens een keerpunt in zijn leven als voetballer. Op het moment dat hij op zijn twintigste bij Stade Brestois arriveert, wederom een amateurclub, realiseert hij zich dat hij het met enkel talent niet zal gaan redden. Hij legt dat seizoen zijn ziel en zaligheid in zijn spel en etaleert zijn vechtersmentaliteit op iedere grasmat waar hij speelt. Ondanks zijn snelheid en dribbelvaardigheid is zijn werklust tot op de dag van vandaag het belangrijkste wapen van zijn spel. Ribéry is in staat negentig minuten lang te knokken. Net zoals hij vroeger zoveel heeft gedaan.
Jean Fernandez, directeur van FC Metz, herontdekt de goede voetballer die in Ribéry schuilt en haalt de aanvaller naar zijn Ligue 1-club. Lang duurt zijn verblijf er niet: in de eerstvolgende winter trekt de voetbalnomade naar Istanbul, waar hij voor Galatasaray gaat voetballen. Na de tussenstop van slechts een half jaar bij Galatasaray, waarmee hij de Turkse beker verovert, maakt hij definitief furore bij de Franse topclub Olympique Marseille. De Fransman heeft zich in twee jaar opgewerkt tot sterkhouder van de club en bereikt met het Franse nationale team de WK-finale. Voor maar liefst dertig miljoen euro vertrekt hij in de zomer van 2007 naar Bayern München.
In Zuid-Duitsland ontwikkelt hij zich tot een van de beste voetballers van zijn generatie. Toch tornen nieuwe schandalen aan zijn reputatie. In 2010 wordt hij verhoord over zijn vermeende rol in een prostitutiezaak. Samen met drie teamgenoten van Frankrijk zou hij voor geld seks hebben gehad met een minderjarig meisje. Later wordt hij vrijgesproken, omdat hij volgens de rechter niet had kunnen weten dat de prostituee slechts zestien jaar oud was. Ook wordt hij in dat jaar voor drie wedstrijden uit de Franse nationale selectie gezet, omdat hij op het WK met een aantal ploeggenoten een training boycot uit protest tegen het wegsturen van ploeggenoot Anelka. Opnieuw knokt Ribéry zich terug. Zijn rentree bij de Franse ploeg gaat in eerste instantie nog gepaard met beschimpingen, maar binnen afzienbare tijd weet hij met zijn spel de harten van het publiek te heroveren.
Bij zijn Duitse werkgever staat hij sinds zijn komst buiten kijf en is hij samen met Nederlander Arjen Robben de belangrijkste spil in het team van Heynckes. Onder andere dankzij het goede spel van de man uit Boulogne-sur-Mer staat Bayern Munchen op 25 mei voor de derde keer in vier jaar in de Champions League-finale. De wedstrijd van woensdagavond tegen Barcelona schetste het leven van de recalcitrant in een notendop. Hij had een erg sterke wedstrijd achter de rug, toen er na het laatste fluitsignaal een fan zomaar het veld opstormde. Ribéry toonde zijn medeleven aan de overtreder, die direct afgevoerd werd, en schonk hem met een lach op zijn gezicht zijn shirt.
Achter het doel 