Brazilië is terug aan het front

Juichen kan een goal maken of kraken. Het kan gemeend zijn, of juist voelen als een verplichting. Het kan een verhaal vertellen. Fred verzorgde gisteren tijdens Brazilië – Spanje de openingstreffer. Wie hem zag juichen, zag het vuur in zijn ogen. Een brandend vuur.

Frederico Chaves Guedes, zoals zijn volledige naam luidt, is door bondscoach Felipe Scolari gebombardeerd tot eerste keus in de spits van Brazilië. Dat leidde tot gefronste wenkbrauwen in het land, omdat Scolari grotere namen tot zijn beschikking heeft. De gehele Confederations Cup heeft de coach vastgehouden aan Fred, die dat blinde vertrouwen geen moment heeft beschaamd.

Als underdog begonnen de Goddelijke Kanaries aan het toernooi, dat veel stof deed opwaaien in Brazilië. Rond de wedstrijden werd er massaal geprotesteerd. Betogers lieten op agressieve wijze weten tegen corruptie en de geldverspilling aan onder andere dure voetbalstadions te zijn. Veel inwoners vinden dat het geld aan onderwijs, gezondheidszorg en openbaar vervoer had moeten worden besteed.

Tegelijkertijd toonde de Braziliaanse bevolking zich van haar beste kant. De stadions waren goed gevuld en het volkslied werd voor iedere wedstrijd hartstochtelijk meegezongen. Tot het einde, door alles en iedereen die Brazilië liefheeft. Gevangen door hoop, want het geloof was door de magere resultaten van de laatste jaren stilaan weggeëbt. Dat terwijl volgend jaar het WK op eigen bodem plaatsvindt.

Het Braziliaanse elftal zou niet meer de schwung zou hebben, die het elftal in betere tijden zo kenmerkte. Toch zat het hele land hoopvol in het stadion of voor de TV. De finale van de Confederations Cup, in eigen land, tegen regerend Europees- en wereldkampioen Spanje stond op het programma. Na amper een minuut spelen was daar het alleszeggende moment. Na een scrimmage voor het Spaanse doel, reageert Fred het meest alert. Hij prikt de bal al liggend op de grond in het doel.

Razendsnel staat Fred op. Volledig overmand door adrenaline rent hij richting het uitzinnige publiek. Wat de hele wereld ziet, is geen gebruikelijke blijdschap. Het vuur brandt in de ogen van de doelpuntenmaker. Wonderkind Neymar rent hem met een blik als een bezetene achterna. Het publiek verandert in een groot brullend beest, net als het hele Braziliaanse team, inclusief wissels en staf. Een intense knuffel van O Seleção met de Braziliaanse bevolking volgt. Het Maracaña ontploft en barst uit haar gerenoveerde voegen. Met ongelooflijk energiek spel wordt Spanje vervolgens met 3-0 van de mat geveegd. Het is weer zoals het was. Je voelt het, je weet het. Het heilige vuur brandt weer. Brazilië is terug.

Sulejmani heeft geen spiegel

Na een hoop trammelant zijn Ajax en Miralem Sulejmani eindelijk van elkaar verlost. De Serviër vertrekt transfervrij naar Lissabon, waar hij voor de Portugese topper Benfica gaat spelen. Ajax rest een storm aan kritiek van haar ex-aanvaller.

© Pro Shots

Miralem Sulejmani steelt in het seizoen 2007/2008 vele Nederlandse voetbalharten. In dienst van SC Heerenveen dwingt de jonge Serviër met zijn frivole en energieke spel enorm veel belangstelling af. Ajax, op dat moment al vier jaar geen kampioen en snakkend naar de derde ster, stelt alles in het werk om het talent naar Amsterdam te halen. Uiteindelijk storten de hoofdstedelingen het voor Nederlandse begrippen astronomische bedrag van 16,25 miljoen euro op de Friese rekening. Die transfer staat nog steeds in de boeken als de duurste binnenlandse transfer aller tijden.

Onder Marco van Basten is Sulejmani een onbetwiste basisspeler, maar na de komst van Martin Jol verslechtert zijn perspectief. De Hagenees vind Sulejmani te dik en zet de aanvaller uit zijn selectie. Bij diens opvolger Frank de Boer heeft Mickey meer krediet en is hij in eerste instantie een onbetwiste basisspeler. Het nieuwe beleid en zijn stagnerende sportieve ontwikkeling maken Sulejmani echter tot persona non grata bij Ajax. Om spelers niet transfervrij de deur uit te laten lopen, besluit de landskampioen spelers met een eenjarig contract de keuze te laten: bijtekenen of vertrekken. De Serviër weigert en wordt zonder pardon voor de tweede maal verbannen uit de selectie.

Dat is tegen zijn zere been. Het grote talent van weleer, inmiddels 24 jaar, voelt zich verongelijkt en laat dat blijken ook. In mei van dit jaar fileert hij in Voetbal International beleidsbepalers Frank de Boer en Marc Overmars. Ook Martin Jol krijgt er flink van langs, maar Sulejmani loopt zichzelf voorbij. Nimmer heeft hij aangetoond onmisbaar te zijn en slechts sporadisch stelde hij zijn wel degelijk aanwezige kwaliteiten tentoon. Wanneer het even niet liep, liet hij de touwtjes vieren en liet hij het na zich te revancheren.

In zowel de Portugese als de Servische pers poogde Sulejmani deze week opnieuw zijn inmiddels ex-werkgever in een kwaad daglicht te stellen met kinderachtige teksten als ‘het is niet eerlijk’ en ‘kom niet in mijn situatie terecht’. Zelfs de Nederlandse media kregen er van langs, want ‘zij schreven enkel schandalige teksten en noemden me een miskoop’.

Er is maar een verklaring voor zijn gedrag: Sulejmani heeft zich gek laten maken. Door de extreem hoge transfersom en het bijbehorende verwachtingspatroon, door zijn salaris van bijna twee miljoen per jaar en bovenal door zijn eigen misplaatste arrogantie. Zelfs na zijn mooie transfer naar Benfica zijn de wonden van de Serviër nog vers. Zo lang hij verzuipt in zelfmedelijden en zichzelf in een slachtofferrol blijft positioneren, is zijn carrière gedoemd te mislukken. Het is aan hem om de ommekeer te bewerkstelligen, maar dat gaat gegarandeerd een hels karwei worden. Sulejmani zal moeten leren knokken om te slagen in Lissabon.

Don’t fuck with Jan Wouters

Jan Wouters maakte als voetballer deel uit van een gouden lichting. Onder leiding van Rinus Michels greep hij in 1988 met het Nederlands elftal de Europese titel. In een elftal met grote wereldsterren als Gullit, Van Basten en Rijkaard was Wouters van onschatbare waarde. Voor het eerstgenoemde trio lag ongetwijfeld een mooie trainerscarrière in het verschiet. Maar niet voor Wouters, zo luidde de publieke opinie. Dat was slechts een stofzuiger zonder technisch vernuft, een harde voetballer die het vuile werk opknapte.

Als jongen van de stad maakt Wouters in 1980 zijn debuut in het betaalde voetbal namens FC Utrecht. Hij is berucht door zijn harde en onbesuisde spel, maar ook door zijn onmisbare rol. Een vriendelijke man buiten de lijnen, een rotzak binnen de lijnen. Na zes jaar trouwe dienst en 186 wedstrijden in het eerste wordt hij eindelijk opgepikt door het Ajax van Cruijff. Tegelijkertijd laat Cruijff publiekslieveling Gerald Vanenburg naar PSV vertrekken. Ajax-supporters spreken er schande van. Ook Van Basten roert zich: “Wat moeten we nou met zo’n schaver”, vraagt hij zich hardop af. Daar krijgt hij binnen de kortste keren spijt van. Wouters laat tijdens zijn eerste paar Ajax-trainingen geen spaan heel van de topspits in wording. Cruijff glimlacht naar Van Basten. “Je zult Jan nog hard nodig hebben, Marco.”

Met Wouters valt niet te sollen. Daar Paul Gascoigne, die bekend staat om zijn dwaze gedrag, over meepraten. Tijdens Nederland – Engeland op het mislukte WK van 1990 haalde Wouters het bloed onder zijn nagels vandaan. Drie jaar later, Wouters speelt inmiddels voor Bayern Munchen, wordt hij vlak voor een interland tegen Engeland met enige regelmaat geconfronteerd met een foto. Daarop staat Gascoigne afgebeeld, die de botten van de Utrechter wil breken. Wouters tuurt er ogenschijnlijk emotieloos naar.

De wedstrijd is nog maar even aan de gang. Gascoigne gaat een rechtstreeks luchtduel aan met Wouters en incasseert een elleboog van jewelste. Hij dartelt nog even rond op het veld, maar laat zich nog voor rust vervangen. De schade: een gecompliceerde jukbeenbreuk. Don’t fuck with Jan Wouters. Even later volgen welgemeende excuses.

De elleboogstoot van Jan Wouters (Vanaf minuut 3:41)

De bijnaam Mister Elbow valt hem ten deel. In de herfst van zijn carrière maakt hij de overstap naar PSV. Wederom is hij van onschatbare waarde wederom raakt hij in opspraak. In zijn laatste seizoen als voetballer noemt hij NAC-speler Yassin Abdellaoui een kut-Marokkaan. Weer volgen verontschuldigingen. Wouters is volgens de kenners een ongeleid projectiel.

In 1996 beëindigt Wouter zijn carrière en besluit hij tot ieders verbazing de trainerscursus op te pakken. Twee jaar later mag hij als Ajax-trainer voor het eerst als hoofdtrainer plaatsnemen in de dug-out van de gloednieuwe ArenA. Succes boekt hij niet. Via assistentschappen bij Glasgow Rangers, het Nederlands Elftal en PSV belandt hij in 2009 weer bij zijn jeugdliefde FC Utrecht. In eerste instantie als assistent, want Wouters is de ideale assistent-trainer. Hij mist het vermogen om een groep te leiden, luidt de publieke opinie. Na het vertrek van Erwin Koeman wordt hij in 2011 hoofdcoach. In zijn eerste seizoen eindigt FC Utrcht op een grijze elfde plaats.

Het is inmiddels eind mei 2013. FC Utrecht finishte als vijfde in de Eredivisie, de hoogste eindnotering in twaalf jaar, en staat in de finale van de play-offs tegenover FC Twente. In de vorige ronde werd Marco van Basten met zijn SC Heerenveen al uitgeschakeld door het FC Utrecht van Jan Wouters. Op deze regenachtige donderdagavond in de Enschedese Grolsch Veste boekt FC Utrecht dankzij de slimme tactiek van Wouters een knappe 0-2 overwinning en zit het op rozen voor de return. Europees voetbal lonkt en de monden zijn gesnoerd. Don’t fuck with Jan Wouters.

Het woord is aan Phillip Cocu

Het hoge woord is er uit. Phillip Cocu is de komende vier jaar de hoofdcoach van PSV. In het bijzijn van algemeen directeur Tiny Sanders en technisch directeur Marcel Brands werd Cocu maandagochtend voorgesteld aan de pers. Ernest Faber en Chris van der Weerden worden zijn assistenten. Met een knipoog naar rivaal Ajax sprak Sanders van een ‘evolutie’.

PSV koos aan het begin van vorig seizoen bewust voor gerenommeerde namen. Oud-coach Advocaat en oud-aanvoerder Mark van Bommel kwamen terug naar ‘hun’ PSV. “Ik kom alleen terug om kampioen te worden”, sprak eerstgenoemde in niet mis te verstane bewoordingen. Hij kreeg bijval van Van Bommel. Nauwelijks een jaar later is de prijzenkast van de Eindhovenaren enkel bijgevuld met een Johan Cruijffschaal, die als een troostprijs zal aanvoelen. De directie, Advocaat en de spelersgroep hebben gefaald.

Tiny Sanders repte maandagochtend op de persconferentie over een evolutie, beseffende dat de parallellen met de Amsterdammers enorm zijn. In 2010 kwam Cocu’s boezemvriend Frank de Boer bij Ajax aan de macht, nadat Martin Jol het wegens slechte resultaten voor gezien hield. Jol was een koper. Zeurde iedere transferwindow om meer geld en meer spelers. Die kreeg hij, maar resultaten waren er nimmer. De Boer gooide het direct over een andere boeg. De oud-captain van het Nederlands Elftal was voor zijn aanstelling trainer van Ajax A1 en kende de spelers van dat team op zijn duimpje. Hij koos voor de bekende Ajax-speelwijze en hield daar aan vast. Spelers als Eriksen, Alderweireld en Fischer werden moeiteloos ingepast en Ajax werd drie jaar op rij landskampioen.

Advocaat fungeerde tijdens het afgelopen seizoen als de Jol van PSV. Door zijn successen in het buitenland verwierf hij terecht een grote naam als trainer. Toen bleek dat de PSV-selectie naar de maatstaven van Advocaat niet genoeg kwaliteit bezat, vroeg hij de directie om de knip te trekken. Dat weigerde beleefd. De doelstelling waar Advocaat dit seizoen zo vaak aan refereerde, kampioen worden, werd niet behaald. De dikwijls chagrijnige Hagenees trok zijn conclusies en stapte op.

Phillip Cocu was het voorbije jaar trainer van PSV A1, nadat hij het seizoen ervoor als interim-trainer al twaalf wedstrijden de touwtjes in handen had van PSV 1. Hij koos bewust voor de stap terug, om op die manier een kijkje in de keuken van de jeugd te kunnen nemen. Noem het gerust observeren. “Ik heb een aardige kijk op de talenten die er in de A1 rondlopen. Ook op de talenten die onder de A1 komen”, vertelde de ex-voetballer, die voor vier jaar tekende.

“We zijn overtuigd dat het mogelijk is om talenten door te laten groeien. We gaan bouwen aan een nieuw elftal en daarbij zullen veranderingen plaatsvinden. Daar hebben we tijd voor nodig, maar dat wil niet zeggen dat onze doelstellingen anders zijn”, klinkt Cocu net als De Boer bij zijn aanstelling strijdvaardig. Saillant is dat de goede vrienden voorheen tegelijkertijd de rol van assistent-trainer van Van Marwijk bekleedden bij het Nederlands Elftal.

PSV kiest overduidelijk voor een nieuwe beleid. Noem het gerust een revolutie, ook al wil Sanders die term niet in de mond nemen. Cocu beschikt wellicht over minder charisma dan De Boer, lijkt afstandelijker, maar kiest meer weloverwogen bewoordingen. In zijn periode als speler heeft hij reeds bewezen een people’s manager te zijn. Spelers liepen met hem weg als aanvoerder, terwijl hij tegelijkertijd de wetten van het topvoetbal overbracht. Met die kwaliteiten is Cocu in staat om spelers beter te maken.

Nu is het woord aan Cocu, die een nieuwe en frisse wind over PSV zal moeten laten waaien. Het belangrijkste is dat hij die kans krijgt. Cocu is duidelijk, weet wat hij wil en waar hij over praat met zijn verleden als topvoetballer bij onder andere PSV en FC Barcelona. Als PSV het woord ‘moeten’ uit haar woordenboek schrapt en de nieuwe hoofdtrainer de kans geeft om iets volledig nieuws op te bouwen, kunnen de donkere wolken, die zich inmiddels al vijf jaar boven het Philips Stadion samenpakken, verdreven worden. Zal Cocu de zon opnieuw kunnen laten doorbreken in Eindhoven? Hoe vreemd het ook klinkt: als de parallel met Ajax doorloopt, zijn de kaarten voor hem gunstig geschud.

Het mislukte huwelijk van Orlando Engelaar en PSV

De rol van Orlando Engelaar bij PSV is na vandaag definitief uitgespeeld. Na vier jaar komt er een einde aan zijn verblijf in Eindhoven. Niemand in de lichtstad zal daar een traan om laten: de 33-jarige middenvelder is door zijn enorme salaris in de loop der jaren ongewild uitgegroeid tot zondebok.

Na een mislukt jaar onder Huub Stevens stelt PSV in 2009 voormalig assistent-trainer Fred Rutten aan als hoofdtrainer. Niet geheel toevallig is zijn protegé Orlando Engelaar zijn eerste grote aankoop. De twee lijken onafscheidelijk te zijn. Nadat Engelaar Rutten eerder al bij FC Twente en Schalke ’04 vergezelde, komt de twee-eenheid nu opnieuw samen in Eindhoven. Voor het vorstelijke salaris van 1,8 miljoen euro per jaar ondertekent Engelaar een vierjarig contract.

Zijn eerste twee jaren in Eindhovense dienst verlopen ongecompliceerd. Hij weet zijn stempel niet zozeer op het spel van PSV te drukken, maar is wel een onbetwiste basisspeler. Met de club gaat het daarentegen steeds slechter. PSV eindigt in beide jaren op de derde plaats. Tot overmaat van ramp blijkt dat ook de financiële positie enorm verslechterd is en dat het op het randje van een faillissement verkeert. De gemeente Eindhoven schiet de club op een discutabele manier te hulp en leent PSV via een ingewikkelde constructie liefst 48 miljoen euro.

Engelaar wordt meegesleurd in de negatieve spiraal waarin PSV bivakkeert. Door zijn trage handelingssnelheid op het veld komt de middenvelder onder druk te staan. Rutten zwicht niet en houdt vertrouwen in de routinier. Het bestuur deelt hem echter wel een forse tik uit. Door de slechte financiële positie van de club is het genoodzaakt een salarisplafond van een miljoen euro in te stellen. Engelaar overschrijdt die norm fors en wordt daarom op de transferlijst geplaatst.

Het komt zijn spel niet ten goede en hij transformeert in de zondebok van de supporters. Zijn flegmatieke uitstraling en hoge salaris spelen hem parten. Langzaamaan wordt Engelaar voor de trouwe aanhang de verpersoonlijking van de aftakeling van PSV. Rutten neemt de boomlange middenvelder in bescherming en neemt hem zijn basisplaats af. Engelaar en zijn zaakwaarnemer gaan naarstig op zoek naar een nieuwe club, maar die zoektocht zal nimmer worden voltooid.

Geen club is bereid om het salaris van bijna twee miljoen over te nemen. Nadat zijn voetbalvader Fred Rutten wegens slechte resultaten de laan wordt uitgestuurd, belandt Engelaar in de marge. Tot de winter van 2012. In december deelt Dick Advocaat de absolute genadeklap uit. Van Bommel is geschorst en Engelaar mag thuis tegen Willem II weer eens in de basis starten. Na een half uur kijken de Eindhovenaren tegen een 0-2 achterstand aan en slachtoffert Advocaat hem. Onder luid applaus verlaat de grootverdiener het veld, waarna Engelaar definitief knakt.

Op de laatste speeldag van het seizoen lijkt hij alsnog zijn afscheid te krijgen, als Advocaat hem weer eens opneemt in zijn selectie. Minuten worden hem echter niet gegund. Eindelijk scheiden PSV en Engelaar van elkaar na een mislukt huwelijk. Gezeurd heeft Engelaar nooit. Verdrietig of teleurgesteld is hij dan ook niet. Hij werpt nog eens een blik op zijn bankrekening en ziet de ruim zeven miljoen euro die hij in Eindhoven heeft opgestreken. Met een glimlach op zijn gezicht vertrekt hij. Door de achterdeur.

De keerzijde van de medaille van Luis Suarez

Liverpool hield Chelsea zondagmiddag op de valreep op een gelijkspel (2-2). Op Anfield Road trok Luis Suarez andermaal de aandacht op zich. In de zesde minuut van de blessuretijd zorgde hij met een knappe kopbal voor de eindstand. Eerder in de wedstrijd toonde de Uruguayaan echter de keerzijde van de medaille: hij beet Branislav Ivanovic secondenlang in diens arm.

Als vanzelfsprekend was het rode deel van het stadion na het knappe gelijkspel door het dolle heen. De gevallen topclub behield zo de aansluiting met de plaatsen die recht geven op Europees voetbal. Suarez was uiteraard de gevierde man. Wat de meeste supporters in het stadion niet zagen, was op de TV-beelden echter haarscherp te zien. Terwijl de bal aan de rechterflank was, beet Suarez tegenstander Ivanovic in het strafschopgebied fors in de arm. De belachelijke daad ontging de arbitrage, maar de FA heeft inmiddels een onderzoek ingesteld.

Even terug naar 20 november 2010. De topper Ajax – PSV stond die dag op het programma. Enkele minuten voor het laatste fluitsignaal ontving Ajacied Lindgren de rode kaart. Suarez, al dan niet geprovoceerd, reageerde zijn frustratie af op Bakkal en beet hem tot ieders verbazing in zijn hals. Ook toen werd er een onderzoek ingesteld, met liefst zeven wedstrijden schorsing tot gevolg.

3,5 Jaar later overkomt hem hetzelfde. De ex-aanvoerder van Ajax staat bekend om zijn temperamentvolle spel. Dat is zijn kracht en zijn mankement tegelijkertijd. Suarez is een winnaar, iemand die voorop gaat in de strijd. De kans bestaat dat je dan wel eens over de schreef gaat. Bij Suarez gebeurt dat te vaak. Veel te vaak. Onnodig voor een speler van zijn kaliber; de Uruguayaan is immers topkandidaat om de titel ‘Speler van het Jaar’ in Engeland in de wacht te slepen.

Liverpool-legende Graeme Souness en ex-speler Jamie Redknapp lieten tevens hun licht op de zaak schijnen. “Deze man kan niet meer bij Liverpool blijven”, vind eerstgenoemde. “Voor de ogen van de hele wereld haalt hij de naam van Liverpool door het slijk. Niemand is groter dan de club.” Redknapp voorspelt ook dat Suarez zijn laatste wedstrijd voor Liverpool misschien al heeft gespeeld: “Hij heeft een groot probleem. Zelfs de grootste Liverpudlians zullen het niet voor hem opnemen.”

Beiden zullen die woorden met pijn in het hart hebben uitgesproken, daar Suarez dit seizoen al goed is voor 23 goals in de Premier League. Bij Liverpool heeft hij het naar het laat aanzien verbruid. Ook manager Rodgers liet zich laatdunkend uit over de actie. Suarez’ geluk is dat hij een ongelooflijk goede voetballer is, die zelfs klaar is voor een stap hogerop. Hopelijk kan hij daar zijn emoties wel in toom houden. Een schorsing die hem het restant van het seizoen aan de kant houdt, zou daarom niet misstaan.

Waarom PSV Gomes niet terug moet halen

Vier jaar op rij werd hij kampioen met PSV, eenmaal won hij de KNVB-beker en tijdens zijn gehele Eindhovense periode behoorde hij, nota bene als keeper, tot de topspelers van de Nederlandse eredivisie. Heurelho da Silva Gomes (32) voegde een nieuw hoofdstuk toe aan het rijke keepersverleden van PSV.

Gomes zette in juli 2004 zijn eerste passen op De Herdgang. De Braziliaanse reus uit João Pinheiro kwam mede ingegeven door zijn slungelige postuur wat onwennig over. In zijn beginperiode blunderde hij met enige regelmaat, waardoor de destijds van Feyenoord overgekomen Edwin Zoetebier zijn plek overnam. De weken die Gomes op de bank doorbracht, stonden in het teken van aanpassing. Aanpassing aan het Nederlandse voetbal, aan de Nederlandse taal en aan de Nederlandse mentaliteit. Guus Hiddink bleef enorm veel vertrouwen houden in het potentieel van de doelman en posteerde hem een poosje later weer onder de lat. Dat nieuwe vertrouwen zou Gomes nimmer meer beschamen. Binnen de kortste keren groeide hij uit tot publiekslieveling en verrichtte hij de ene na de andere fabuleuze redding.

In de koude winter van 2007 leek er een kink in de kabel te komen. PSV wachtte naar de mening van Gomes te lang met het verlengen van zijn contract. De sluitpost gaf aan zijn heil het volgende seizoen ergens anders te willen gaan zoeken. Dat was tegen het zere been van de PSV-supporters. Zij grepen de pijnlijke thuiswedstrijd tegen Roda JC, die met 2-4 verloren ging, aan om Gomes steun te betuigen en daarnaast de PSV-directie te overtuigen om zijn contract te verlengen. Met succes: het contract werd opengebroken en verlengd tot 2013.

Toch trok Gomes de Eindhovense deur in de daaropvolgende zomer achter zich dicht. Nauwelijks een week na zijn vierde kampioensschap op rij publiceerde VI een artikel waarin de Braziliaan forse kritiek uitte op PSV en met name directeur Jan Reker. De woorden ‘hij eruit of ik eruit’ behoeven geen nadere uitleg. Reker bleef tot woede van de supporters aan, Gomes vertrok voor 9 miljoen euro naar het Engelse Tottenham Hotspur. Een bijzonder succesvol huwelijk eindigde in mineur.

Inmiddels is het einde van het seizoen 2012/13 in zicht. Gomes raakte na een geslaagd begin bij Tottenham Hotspur op een zijspoor in Londen, waar hij werd gepasseerd ten faveure van Brad Friedel. Sinds afgelopen winter is de gevallen ster op huurbasis actief bij de Duitse laagvlieger TSG Hoffenheim. Vorige week brak hij echter op ongelukkige wijze zijn hand, waardoor hij de laatste wedstrijden van het seizoen uitgeschakeld is.

Toeval of niet, zijn voormalige werkgever PSV wist sinds zijn vertrek geen enkele landstitel meer in de wacht te slepen. De roep om de terugkeer van de gewezen publiekslieveling wordt jaarlijks luider. Achtereenvolgens Andreas Isaksson, Przsemyslaw Tyton en Boy Waterman konden de geest van Gomes niet uit het Philips Stadion verdrijven. Slechts een KNVB-beker en een Johan Cruijff Schaal mocht PSV de laatste vijf jaren in de prijzenkast bijzetten. Volgens de buitenwacht mag dat op het conto van Marcel Brands geschreven worden. Zijn transferbeleid deugt naar de mening van zowel de supporters als de kenners van geen kanten. De kans dat Van Bommel aanstaande zomer stopt is aanzienlijk. Daarnaast hebben Strootman, Lens, Marcelo en Pieters aangegeven open te staan voor een transfer. Een kleine revolutie kan niet voorkomen worden. Het is gemakkelijk om dan te pleiten voor een terugkeer van Gomes. Die naam staat in Eindhoven nog steeds gelijk aan succes.

Na het wrange verlies tegen Ajax verschenen deze week de eerste berichten in de media dat er binnen PSV opnieuw wordt aangedrongen op een terugkeer van Gomes. De Braziliaan gaf zelf een dag later te kennen daar zeker voor open te staan. Hij komt begrijpelijkerwijs maar wat graag terug naar Nederland, het land waar hij zijn grote successen kende. De goalie moet verder met zijn carrière, maar dat moet PSV ook. Terugvallen op helden uit het verleden is geen garantie voor de toekomst. Met het enorme voetstuk waar Gomes voor PSV-supporters op staat, kan een eventuele terugkeer louter slecht uitpakken. Het verwachtingspatroon zal immens zijn. Daarbij komt dat de ex-Braziliaans international al twee jaar zijn gebruikelijke niveau niet meer haalt en dat Jeroen Zoet in de zomer terugkeert. De keeper van Jong Oranje (22) is twee jaar verhuurd geweest aan RKC Waalwijk om ervaring op te doen. Hij wordt geacht het komende seizoen klaar te zijn voor een plaats onder de lat bij PSV.

Gomes is en blijft een held in Eindhoven, maar zijn tijd is geweest. Ook hij kan geen garanties voor de toekomst bieden. Sterker nog, de boomlange keeper zal een ongekend hoog niveau moeten halen om het PSV-publiek tevreden te stemmen. Met Zoet heeft de club na de zomer een erg talentvolle keeper in de gelederen waar het op kan bouwen. Bouwen aan een volledig gerenoveerd en vernieuwd PSV. Stap één naar een nieuwe toekomst kan gezet worden. Een toekomst zonder Gomes.

Het begin van het einde van Marcel Brands

Morgen is het exact een jaar geleden dat Fred Rutten bij PSV de laan werd uitgestuurd. Terwijl de Wijchenaar een prima seizoen draait bij zijn huidige werkgever Vitesse, is zijn opvolger Advocaat bij PSV nog niet bijster succesvol. Rutten kon vorig seizoen na 26 wedstrijden zijn koffers pakken. Opvallend is dat PSV onder Advocaat dit seizoen slechts 2 punten meer heeft weten te behalen na evenzoveel wedstrijden. Toch is de bekerfinalist nog volop in de race voor het landskampioenschap.

Dat het piept en kraakt in Eindhoven mag geen verrassing heten. Afgelopen zomer werden er opnieuw grote namen binnen gehengeld. Dick Advocaat en Mark van Bommel maakten hun rentree, terwijl Luciano Narsingh bij SC Heerenveen werd weggeplukt. De kritieken luidden destijds dat PSV de verdediging nog zou moeten versterken. “Onzin”, vertelde technisch directeur Marcel Brands in augustus, “dat lossen we intern op.”

Dat blijkt een inschattingsfout van jewelste te zijn geweest. PSV heeft dan wel het opzienbarende aantal van 81 goals voor, de verdediging blijkt veel te wankel te zijn. Hutchinson is een tot rechtsback omgeturnde middenvelder. De dit seizoen ongelukkig spelende Canadees heeft besloten zijn contract niet te verlengen en vertrekt dus in de zomer. Derijck speelt in de regel vrij aardig, ware het niet dat hij met enige regelmaat een beslissende fout maakt. Het grootste probleem lijkt Marcelo te zijn. In de zomer van 2010 werd de Braziliaan met veel bombarie en voor een flinke smak geld binnengehaald. Overtuigen deed hij echter niet. Sterker nog, de boomlange verdediger blijkt de grootste bron van onrust te zijn op het veld. Pijnlijk is dat zijn contract afgelopen zomer met 2 jaar is verlengd. De enige verdediger die voldoet is Willems, al speelt de jonge linksback bij tijd en wijlen nog te druistig. Bouma is inmiddels afgeschreven en Pieters is door een domme vuistslag nog steeds uit de running.

Een inschattingsfout die de Eindhovenaren het kampioenschap kan gaan kosten. PSV is inmiddels achterhaald door Ajax, dat 1 punt meer heeft, en Feyenoord is in punten gelijk gekomen. Daarnaast staat de werkgever van Rutten, Vitesse, ook slechts op twee punten achterstand, waardoor het behalen van Champions League-voetbal zelfs in het geding komt. Financieel kan PSV zich dat veroorloven, daar Champions League-voetbal niet is begroot, maar sportief niet. Advocaat zal in dat geval zijn biezen pakken en de kans dat Van Bommel zal stoppen stijgt aanzienlijk. Het clubicoon is door Marcel Brands tot op heden nog niet eens benaderd om zijn contract te verlengen. Dat is toch een kwalijke fout. Geen verdediger halen is ook een kwalijke fout. Blijkbaar kan Brands niet voor de juiste balans zorgen binnen PSV. Misschien zit daar wel de grootste fout. Met nog 8 wedstrijden te gaan heeft PSV nog steeds een goede kans op de titel. Toch zal een eventueel kampioenschap de fouten van Brands niet kunnen verbloemen.

Misschien is een kampioenschap van Feyenoord zo gek nog niet

In Eindhoven wisten ze het vorige week zeker. Na de heroïsche overwinning op FC Utrecht had PSV zich opgeworpen als de gedoodverfde titelfavoriet. In Amsterdam bulkte men ook als vanouds van het zelfvertrouwen. Op halve kracht werd RKC Waalwijk verslagen en de achterstand op koploper PSV werd weer teruggebracht naar drie punten. Feyenoord, dit seizoen verrassend goed presterend, werd na het onverwachte verlies bij promovendus PEC Zwolle afgeschreven. Een jong en hongerig team, zo prezen de media de ploeg van Ronald Koeman, maar nog niet klaar voor het landskampioenschap.

Slechts zeven dagen later werd eens te meer duidelijk dat de Eredivisie een knotsgekke en niet te voorspellen competitie is. De sterk spelende Rotterdammers verslaan het zonder het hart spelende PSV en zijn weer helemaal terug in de race. Aartsrivaal Ajax morste kans na kans en kwam mede dankzij arbiter Van Boekel, hij keurde twee goals ten onrechte af, in de eigen ArenA niet langs het nietige ADO Den Haag. Daarnaast is FC Twente aan een vrije val bezig. Het verlies bij SC Heerenveen betekende alweer het zesde puntverlies op rij. De laatste keer dat de Tukkers zo’n dramatische reeks neerzetten dateert van het seizoen 2002/03.

De oorzaak van de matig presterende topclubs laat zich niet gemakkelijk raden. Daar waar PSV en FC Twente er om bekend staan jaarlijks voor enkele miljoenen spelers te kopen, proberen Ajax en Feyenoord juist de jeugdopleiding maximaal te benutten. Aan beide visies kleven voor- en nadelen. Flinke investeringen, zoals de twee eerstgenoemde clubs blijven doen, geven vaak wel degelijk een kwaliteitsinjectie. Het probleem dat vervolgens de kop opsteekt, is dat er geen team staat. Er is te weinig samenhang. Dat heeft zowel Ajax als Feyenoord op hen voor. Dankzij het vaak al jarenlange samenspelen van de spelers, zijn zij goed op elkaar ingespeeld en zijn zij bereid de hand voor elkaar in het vuur te steken. Met een team kampioen worden dat vrijwel allemaal eigen spelers kent is natuurlijk het ideaalplaatje. Wat echter vaak uit het oog verloren wordt is de realiteitszin. Vaak is er geen speler die opstaat als het eventjes niet zo lekker loopt. Dan wordt er ineens gesproken over ‘de jonkies van Feyenoord’ of ‘de kinderen van Ajax’.

Feyenoord presteert naar haar kunnen. Na jarenlange financiële en sportieve malaise lijkt de club het licht te hebben gezien. Koeman heeft een alleraardigst team neergezet. Een derde plaats aan het eind van de rit zou aan het begin van het seizoen worden gezien als een fantastisch resultaat. Nu de achterstand op koploper PSV slechts drie punten bedraagt, strijdt het zomaar mee om de titel. Bij PSV, Ajax en in mindere mate FC Twente, allemaal gekenmerkt als titelkandiaat, blijkt de druk toch bijzonder hoog te zijn. De reden dat deze clubs zoveel punten verspelen is simpelweg een mentaliteitskwestie. Bij de Eindhovenaren dienen Van Bommel en Strootman de kar te trekken. Van Bommel kent het klappen van de zweep, terwijl Strootman binnen afzienbare tijd klaar lijkt te zijn voor de Europese top. In Amsterdam heeft men met Alderweireld een echte leider in het hart van de defensie. Eriksen is in potentie de beste voetballer, maar is nog niet hard en constant genoeg. Twente heeft met Chadli en Tadic ook twee buitengewone voetballers, die qua mentaliteit en kwaliteit het niveau van de club op termijn zullen ontstijgen. Juist daar zit het probleem. Wie staat er bij PSV op als Van Bommel en Strootman wegvallen? Mertens? Te licht. Lens? Te wisselvallig. Bij Ajax geldt hetzelfde. Poulsen? Moisander? Beiden te licht om het team bij de hand te nemen. Bij FC Twente is Brama geen zekerheidje meer, terwijl Castaignos een miskoop van de hoogste orde blijkt te zijn. Daardoor is een overwinning tegen teams van het niveau PEC Zwolle, RKC Waalwijk en Willem II niet langer een zekerheidje meer, zelfs niet in eigen huis.

Vanuit dat oogpunt is een kampioenschap in Rotterdam-Zuid, ondanks dat ook zij veel onnodig puntverlies lijden, niet ondenkbaar. De club heeft duidelijk de goede weg ingeslagen, speelt als enige met het hart en heeft een relatief gemakkelijk programma. Van Gastel was in 1999 de laatste die de kampioensschaal aan het Feyenoord-publiek mocht tonen op de Coolsingel. Drie jaar later werd de UEFA Cup gewonnen, daarna volgde een decennium magere jaren. Het legioen is hongerig. Het legioen is hoopvol. Maar het legioen weet ook dat volgende week uit bij NEC in Nijmegen weer een pittige wedstrijd wacht. Bij puntverlies zal alles weer anders zijn en krijgen de clubs weer nieuwe predicaten opgespeld. Net zoals tijdens de voorgaande 24 speelronden.